Βασιλιάς στη χώρα των ανόητων...
μας κοιτάνε και γελάνε, την αλήθεια λένε πως κρατάνε.
Ονειρο θα ήταν κάποιο βράδυ, να τους δω να πετάνε.
Χίλια χρόνια κι αν περάσουν το τέλος δεν θα δουν και θα προσπεράσουν.
Τι ρόλο να παίζουν οι λέξεις όταν στην ουσία δεν μπορείς να διαλέξεις.
Ηρθες και δεν πρόλαβα να σε δω, είμαι χαμένος στης πόλης το κρυφτό.
6 σχόλια:
Η ελπίδα πρέπει να υπάρχει.Το ανθρώπινο είδος αν επιζήσει θα το χρωστάει σ' αυτήν.
Τους ασπασμούς μου.
ελα τωρα....μην χαλιεσαι....
γινε καλικατζαρος τωρα στις γιορτες
και παμε στων φιλων τα μπλογκ
....να κανουμε ζημιες....
αντε σου εφτιαξα και ριμα !!!
Εεεεμπρός λοιπόν γενναίοι μου...να φάμε τον βασιλιάααααααα..!!!
Ααααεεεεεεεεεεερααα!!
Υ.Γ. Όχι τον ποντικούλη με το κόκκινο στέμμα... τον άλλο ποντικούλη που κάθεται στην πολυθρονάρα του και ροκανίζει τα λεφτάκια μας και την αξιοπρέπεια μας... (μα πως τα λέω πρωί- πρωί)
Αδικία!
Τον βασιλιά φωτογραφία νααα!!!
και τους ανόητους όχι
maxos... ασπάζομαι επίσης, ελπίδα έχουμε οι άνθρωποι μας λείπουν.
Ισσαλος... η ιδέα σου είναι πολύ δελεαστική θα την εφαρμόσουμε σίγουρα, ακονίζω το πριόνι μου, χα!
Μανιταράκι... Πάντα ενάντια στο κατεστημένο έτσι, έτσι. βουρ και τους φάγαμε.
Απατεώνα... δεν χωράνε οι ανόητοι σε μια φωτογραφία, ολόκληρο album έπρεπε να ανεβάσω, τι να λέμε τώρα.
Με τόσο όμορφο ποντικάκι.. θα με κάνεις φιλοβασιλική....
(ξου ξου ξου)
Οι ανόητοι καλώς δεν μπήκαν σε φωτό... για να μπορούμε να φαντασιωνόμαστε εννίοτε όποιον (δεν) γουστάρουμε....
Χαχαχαχαχαχαχαχα
Δημοσίευση σχολίου