6.25.2009

Απαραίτητα σεμινάρια...κονσέρβα!



δεν προλαβαίνω... να δέσω ούτε τα κορδόνια μου από το διάστημα, το παρακάτω το βρήκα πολύ αληθινό με μια μικρή δόση "αγνότητας"... γέλασα και σκέφτηκα να το μεταδώσω έστω και κονσερβοποιημένο




ΝΕΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ!


Έναρξη αυτόν τον μήνα!


Σημείωση: λόγω της πολυπλοκότητας και του επιπέδου δυσκολίας μαθημάτων, κάθε μάθημα θα δέχεται το πολύ οκτώ συμμετέχοντες.


Θέμα 1: Πώς να γεμίζετε παγοθήκες. Βήμα - βήμα με παρουσίαση slides.


Θέμα 2: Χαρτιά τουαλέτας: φυτρώνουν μόνα τους ή χρειάζονται αλλαγή; Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης.


Θέμα 3: Διαφορές μεταξύ του καλαθιού για τα άπλυτα και του πατώματος. Φωτογραφίες και επεξηγηματικά γραφήματα.


Θέμα 4: Πιάτα και μαχαιροπίρουνα: μπορούν να σηκωθούν και να πετάξουν μόνα τους στον νεροχύτη; Παραδείγματα σε βίντεο.


Θέμα 5: Απώλεια ταυτότητας: όταν χάνεις το TVcontrol από το έτερο σου ήμισυ. Υποστηρικτική τηλεφωνική γραμμή και ψυχανάλυση.


Θέμα 6: Μαθαίνοντας πώς να βρίσκεις πράγματα, αρχίζοντας με το να ψάχνεις στο σωστό μέρος αντί να κάνεις το σπίτι άνω κάτω ενώ ουρλιάζεις. Ανοιχτή συζήτηση.


Θέμα 7: Υγεία: η αγορά λουλουδιών δεν είναι επώδυνη για την υγεία σας. Γραφικά και ηχητικά παραδείγματα.


Θέμα 8: Οι αληθινοί άντρες ζητάνε οδηγίες όταν χάνονται.. Αληθινές μαρτυρίες..



Θέμα 9: Είναι γενετικά δυνατόν να κάτσεις αμίλητος ενώ αυτή παρκάρει; Προσομοίωση οδήγησης.


Θέμα 10: Μάθημα ζωής: οι βασικές διαφορές ανάμεσα στη μητέρα και τη σύζυγο. Συζήτηση μέσω διαδικτύου και αυτοσχεδιασμοί.


Θέμα 11: Πώς να γίνεις η ιδανική παρέα για τα ψώνια. (Ασκήσεις χαλάρωσης, διαλογισμού και τεχνικές αναπνοής.


Θέμα 12: Πώς να πολεμήσεις την εγκεφαλική ατροφία: να θυμάσαι γενέθλια, επετείους, άλλες σημαντικές ημερομηνίες και να τηλεφωνείς όταν πρόκειται να αργήσεις.











ΝΕΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!



Οι γυναίκες νομίζουν ότι ήδη τα ξέρουν όλα, αλλά ένα λεπτό...

Μαθήματα είναι τώρα διαθέσιμα και για τις γυναίκες στα ακόλουθα θέματα:



1. Σιωπή, Το Τελικό Σύνορο: Εκεί που Καμία Γυναίκα Δεν Έχει Ξαναπάει.


2. Η ανεξερεύνητη Πλευρά των Τραπεζικών Συναλλαγών: Καταθέσεις!


3... Πάρτυ: Χωρίς Καινούρια Ρούχα!!!


4. Διαχείριση Ανδρών: Οι μικροκαβγάδες μπορούν να περιμένουν για μετά το τέλος του αγώνα.


5. Τουαλέτα Ι: Και οι άνδρες χρειάζονται χώρο στην τουαλέτα.


6. Τουαλέτα ΙΙ: Το ξυραφάκι του είναι δικό του.


7. Επικοινωνία Ι: Δάκρυα - Το τελευταίο καταφύγιο, όχι το πρώτο.


8. Επικοινωνία ΙΙ: Σκέψη πριν την ομιλία.


9. Επικοινωνία ΙΙΙ: Πώς να παίρνεις αυτό που θέλεις χωρίς γκρίνια.


10. Ασφαλής οδήγηση: Ένα προσόν που ΜΠΟΡΕΙΣ να αποκτήσεις.


11. Τηλέφωνο: Πώς να το κλείσεις.


12. Εισαγωγή στο παρκάρισμα.


13. Παρκάρισμα για προχωρημένες: Με την όπισθεν.


14. Μαγειρική Ι: Αγοράζω πατάτες, αυγά και λάδι.


15. Μαγειρική ΙΙ: Πώς να μην επιβάλεις τη δίαιτά σου στους άλλους ανθρώπους.


16. Κοπλιμέντα: Να τα δέχεσαι με ευγένεια.


17. Χορός: Γιατί στους άντρες δεν αρέσει.


18. Κλασική Υπόδηση: Να φοράς παπούτσια που ήδη έχεις.


19. Σκόνη στο σπίτι: Μια άκακη φυσική ουσία που μόνο οι γυναίκες προσέχουν.


20. Ενοποίηση της μπουγάδας: Πώς να τα πλένεις όλα μαζί.

21. Λάδι και Βενζίνη: Το αυτοκίνητό σου χρειάζεται και τα δύο!




Κόστος συμμετοχής: 555 euro/περσον

Διάρκεια σεμιναρίων: 4h/απόγευμα

Χρόνος σεμιναρίων: 7 noons/21-7 ώσπου 29-7



Για δηλώσεις συμμετοχής συμπληρώστε τη φόρμα στο www.bestforms.eu/formsnow/forlessons/grt9883849/gt4k50/



Δεχόμαστε μόνο μετρητά! (είπαμε έχουμε αυξημένες ανάγκες τώρα δα...)





.

6.08.2009

Εργασία και Χαρά!



Χρειάζομαι άμεσα κάποια παραπάνω χρήματα και άρχισα να σκέφτομαι πώς θα καταφέρω να τα μαζέψω, είναι και δύσκολες εποχές, πολύ δύσκολες μάλλον, άστα να πάνε.

Στις σκέψεις μου πέρασαν και οι διάφορες-διαφορετικές εργασίες που έχω κάνει και θυμήθηκα τα απίστευτα!

Βγάζω το χαρτζιλίκι μου από πολύ μικρός, τότε μας άφηναν βλέπεις να βολτάρουμε χωρίς να κινδυνεύουμε, οπότε υπήρχε η ευκαιρία να «τσιμπάς» το κάτι τις με ποικίλους τρόπους.

Τα πρώτα φραγκάκια μου τα έβγαλα κάνοντας εξυπηρετήσεις στις κυρίες που έραβε η Μαμά, βοηθούσα να πλύνουμε τα παντζούρια, να φέρουμε τα ψώνια από τη λαϊκή και άλλα μικρόθελήματα.


Κοντά στα Χριστούγεννα και στην ηλικία των 12 το επιχειρηματικό μου μυαλό απογειώθηκε... έπρηζα τον Πατέρα και μου έφερνε κόντρα πλακέ Θαλάσσης, καθότι ξυλουργός στο επάγγελμα, πήγαινα στην αγαπημένη μου κυρία Ειρήνη (η βιβλιοπώλης της γειτονιάς μας) και αγόραζα ημερολόγια, στη συνέχεια έκανα ξεπατικοτούρα διάφορες catoonοφατσες (Μίκυ, Αστερίξ κ.α.) τις ζωγράφιζα κολλούσα και το ημερολόγιο και τσούπ, πόρτα πόρτα ζάλιζα τους γειτόνους και τσάκωνα το 200δραχμο.

Αυτή η δουλεία συνεχίστηκε μέχρι που άρχιζα να βγάζω το λεγόμενο ποντικομούστακο και ντρεπόμουν!

Την ίδια χρονική στιγμή αρκετά απογεύματα μας μάζευε από την πλατεία ο κυρ Νίκος, ο κυρ Νίκος είχε εργαστήριο ζαχαροπλαστικής!!!

Πηγαίναμε λοιπόν 5-6 πιτσιρικάδες και βάζαμε αποξηραμένα κοτσανάκια στα ζωγραφιστά marsmallow που ήταν σε λαμαρίνες, 5 δραχμές η λαμαρίνα. Τρελή κονόμα για να φτάσεις το εκατοστάρικο δούλευες 4 ώρες.

Τους καλούς… μας φώναζε και το Πάσχα όπου φτιάχναμε τα σοκολατένια αυγά.
Την πρώτη μου εξαγωγή δοντιού την έκανα στα 14!!! Το γιατί είναι ολοφάνερο.

Την επόμενη χρονιά πήγαινα τα ΣΚ και έκανα τον βοηθό σε ένα τύπο που τοποθετούσε τέντες, δουλεία για γερά στομάχια.
Πάνω στην σκάλα πατώντας στο κάγκελο από το μπαλκόνι και να τρυπάς το ταβάνι για να περάσεις στριφόνια, και ο Χάρος να σου χαμογελά σε κάθε κλώτσημα του τρυπανιού.
Ωραία εμπειρία και καλά λεφτά για τότες, μέχρι που ο τύπος χώρισε και έγινε πρεζάκιας.

Το καλοκαιράκι ήταν πάντα αυτό που μου έδινε τη καλύτερη μπάζα μιας και υπήρχε χρόνος περισσότερος και όρεξη επίσης.

Ξεκινάω λοιπόν σε ένα εστιατόριο με την ειδικότητα του ΑΝΤΕΦΕΡ.

Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για τον μαλάκα που κάνει τα πάντα, άντε φέρε εκείνο, άντε φέρε τα άλλο, άντε να σκουπίσεις, άντε να πας τα σκουπίδια κ.ο.κ.
7.30-15.30 με 800 δραχμές την ημέρα παρακαλώ!!!

ΣΚ ελεύθερο με 5.000 χιλιάρικα στη τσέπα και ταξίδια με μοτοποδήλατο piaggio 50αρι, 2 ωρίτσες περίπου μέχρι τη Λούτσα… που πλέον την αποκαλούν μόνο Άρτεμις!!! Χα

Το επόμενο χειμώνα τα βράδια μου πήγαινα στη ταβέρνα για λίγες ώρες, υποτίθεται πως διάβαζα κιόλας, εκεί με βάπτισαν βοηθό σερβιτόρου, ο Θεός να το κάνει αλλά το χαρτζιλίκι μου έβγαινε.

Επόμενο καλοκαίρι (τσόντα) σε μια αποθήκη με είδη εστίασης, πολύ κουβάλημα μα πολύ κουβάλημα, σε ένα 3όροφο υπόγειο parking με καρότσι να βγάζω παραγγελίες και να τις φορτώνω στα φορτηγά. Τσόντα σας λέω αλλά ήρθαν και οι πρώτες μου διακοπές στην Αμοργό με camping, άξιζε ο ιδρώτας.

Παιδί λυκείου πλέον και οι ανάγκες μεγάλωσαν, κατέβαινα καθημερινά στη πλατεία Κλαυθμώνος όπου έπαιρνα από έναν απατεώνα έτοιμα ημερολόγια τυπωμένα και τα πουλούσα πόρτα πόρτα λέγοντας το παραμύθι πως είμαι μαθητής από την γειτονιά και μαζεύουμε χρήματα για την εκδρομή μας, μούσι τρελό, 600 δραχμές το ημερολόγιο, 300 ο απατεώνας 300 εμείς.

Έτσι μάζεψα τα πρώτα 150.000 χιλιάρικα για να πάρω παπί. Τόσο έκανε τότε καινούριο!
Είχα κάνει το ρεκόρ του γραφείου, κατάφερα να πουλήσω 35 ημερολόγια απόγευμα στην Ιπποκράτους!!!
Σημ. κανείς δεν άνοιγε ούτε ανοίγει την πόρτα του σε πλασιέ στο Κέντρο και ιδιαίτερα αφού έχει βραδιάσει.






Παπί δεν πήρα ποτέ όμως μιας και ο πατέρας είχε πει: μάζεψε εσύ τα λεφτά και μετά θα πάμε να το πάρουμε μαζί… μαζί πήγαμε αλλά δεν… «εγώ υπογραφή για το θάνατο σου δε βάζω»…


Κάτι ξεχνάω, κάτι ξεχνάω… το Ευριπίδης.
Ο Ευριπίδης είχε ένα μικρό βίντεο κλαμπ, ήταν το ’87 που η VHS ταινίες είχαν μπει για τα καλά στη ζωή μας, βλέπαμε 5 ταινίες σερί, από God father μέχρι Ρόδα τσάντα και κοπάνα!
Λοιπόν τα απογεύματα κρατούσα το μαγαζί, και τα ΣΚ έκανα το βοηθό ηλεκτρολόγου ( Ο Ευριπίδης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί στο Κολωνάκι) εκτός από βιδεοκλουμπατζής.




Το τι τσόντα είχα δει δεν περιγράφετε αλλά και το τι άβουλα όντα είδα στην παραπάνω περιοχή πάλι δεν περιγράφετε. Να σε φωνάζουν για να αλλάξεις μια λάμπα και να τσιμπάς και ένα 500άρικο για πορτοκαλάδα.

Γύριζα σπίτι και ρωτούσα το Πατέρα, μα καλά ρε Μπαμπά αυτοί οι πλούσιοι ούτε μια λάμπα δεν μπορούν να αλλάξουν? (δεν ήξερα, δεν ρώταγα?)

Σχεδόν πριν κλείσω τα 17 κρατούσα από τις 17:00 μέχρι τις 01:00 το απόλυτο μαγαζί! Το Las Vegas!

Μπιλιάρδα, ηλεκτρονικά, φλίπερ και παράνομα φρουτάκια.

Τα στάνταρ άλλαξαν αφού το επάγγελμα ήταν επικίνδυνο, 5.000 το βράδυ αλλά αν έμπαινε μέσα «τσεός» πήγαινες αυτόφωρο.
Εκεί είδα τις περισσότερες κατσαρίδες ever, τεράστιες και πάρα πολλές, στο υπόγειο επικρατούσε η απίστευτη μπίχλα και βρώμα. Να σκεφτείτε πως ήταν καλύτερα να κατουράς στο τοίχο παρά στην τουαλέτα!

Είδα να καταστρέφονται οικογένειες από το τζόγο, έμαθα πώς να παραδίδω "πάντα" σωστά το ταμείο και πώς να γλυτώνω το αυτόφωρο.

Κατάφερα να ξαναμαζέψω χρήματα για το πολυπόθητο παπί αλλά ο Πατέρας αγέρωχος, υπογραφή πάλι δεν έβαλε.
Μου τράβηξε και μια ψαλιδιά στο μαλλί πριν τη πρώτη και απίστευτη συναυλία των Iron Maiden και στη σχέση μας ήρθε η απόλυτη ανατροπή. Το χωρίς παπί δεν με πείραξε για άλλη μια φορά αλλά να μην μπορώ να κάνω headbanging ήταν ασυγχώρητο.

Έκτοτε κούρευα το κεφάλι σαν πεζοναύτης (flat top) στο γνωστό τότε κουρέα με το ψευδώνυμο Πεζοναύτης σε μια στοά στου Ψειρή. Χάλια τελείως η φάτσα μου, σχεδόν ξυρισμένο κεφάλι και με μια μύτη σαν του Ζεραρ ντε Παρτιέ!

Το λύκειο έφτασε στο τέλος του και μεσολάβησε μια χρονιά και για να πάω να φυλάξω τα σύνορα. Αυτό το διάστημα με έπιασε η καλλιτεχνική μου αναζήτηση και έγινα ΖΩ.Μ.Ε.

(Ζωγράφος Μεγάλων Επιφανειών). Για τους πολλούς μπογιατζής!

Άλλη τρελή τσόντα! Πινέλο έπιασα μετά από 1 χρόνο, συνέχεια έτριβα παράθυρα, πόρτες και πατώματα.
Wex in-wex out, έκανα κάτι ώμους & χέρια μοναδικά, αντί να βγάζω μύξες πράσινες έβγαιναν μπαλάκια στόκου με βελατούρα σατινέ!

Κουβαλούσα το ότι υπήρχε, έστηνα σκαλωσιές, και είχα μάστορα!
Ο μάστορας, φοβερή ανεπανάληπτη μορφή. Κοντούλης αδύνατος με μπάκιτσα, γαμψή μύτη, άσπρα μαλλιά, λίγα δόντια και πάντοτε το νυχάκι στο δαχτυλάκι 2 πόντους μήκος. Το δε παντελόνι του στεκόταν σε κάποιο κόκαλο ανάμεσα στα γόνατα και τους γοφούς.
Όταν είχε κρύο μέσα το αμάξι ήταν φίσκα με μισοάδεια μπουκάλια τσέπης από κονιάκ*** και με το μόλις ζέσταινε λίγο, έπινε μπίρα, πολύ μπίρα. Ποτέ δεν τον είδα να πίνει νερό!



Γενάρης ήταν που την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια, αφού έβαψα τα κάγκελα του 5ου ορόφου πάνω σε σκαλωσιά με τέτοιο ψωλόκρυο που μελάνιαζαν τα χέρια μου.




Έχω και συνέχεια αλλά δεν ξέρω πότε θα τη γράψω, όπως δεν ξέρω και που θα βρω τα χρήματα που χρειάζομαι…



6.06.2009

Βρήκα το δρόμο μου, τελικά θα πάω για ψήφο

Έπειτα από σκέψη ώριμη και αναλυτική κατέληξα στην ψήφο μου προκειμένου να μην "αποχύσω" και πάει στράφι τέτοιος ψήφος, καθοριστικός και μοναδικός.



Ίσως, ίσως αν στείλουμε αντίστοιχους ανθρώπους στη βουλή να δούμε μια πραγματική δημοκρατία ή έστω μια ειλικρινή αντιμετώπιση.



Πραγματικά το σκέφτηκα... πόσο πιο χάλια θα μπορούσε να τα κάνει ο ΚΑΤΜΑΝ σε σχέση με τον ΦΑΓΑΜΑΝ?

















Ακούστε την ομιλία καθώς και τα συνθήματα που "κολάζουν"!!!









:)
:)
:)