10.06.2009

The Mummy...#1


Σάββατο πρωί και ο Γιάννης είχε μπροστά στο τραπεζάκι του πολλούς λογαριασμούς που προσπαθούσε να τους ταξινομήσει.
Δεν μπορούσε όμως.
Πέρα από την τακτοποίηση έπρεπε να βρει και τουλάχιστον τις ελάχιστες σκαταβολές για τις πληρώσει, όσες δεν είχαν «βαρέσει» μέχρι σήμερα.

Η γυναίκα του περιμένει με χαρά το επόμενο βλαστάρι τους.

Ανησυχούσε πολύ αλλά οι ορμόνες της δεν την άφηναν να το δείξει. Μπορεί και να ήταν & ευτυχισμένη εκτός από γκαστρωμένη.

Ο Γιάννης την καθησύχαζε με όλους τρόπους και με διάφορες «ζουζουνιές», ήξερε πως το οικονομικό τέλος ήταν κοντά παρόλο τις προσπάθειες του να μεταπείσει τις τράπεζες και τους γνωστούς-άγνωστους που δανειζόταν κατά καιρούς.
Μάταια όλα, η μπίλια είχε μπει στο αυλάκι και είχε πάρει την κατηφόρα για τα Καλάβρυτα
Τα τηλέφωνα χτυπούσαν ασταμάτητα, λες και ήταν ο μοναδικός που όφειλε στα φιλικά πιστωτικά ιδρύματα!
Κάθε ντριν ήταν και μια ελπίδα τέλους, μέχρι να δει την οθόνη του τηλεφώνου η καρδία του χτυπούσε βαριά και δυνατά. Σε κάθε «απόκρυψη» έλεγε από μέσα του: να ανοίξει η γη να με καταπιεί…

Το Σάββατο πέρασε με το Γιάννη να κοιτά, να ξανακοιτά τα νούμερα κάνοντας άπειρα σενάρια για το πως θα τα φέρει βόλτα, πως θα κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο για να μην βρεθούν στο 2άρι του πεθερού στο Κάτω Τριοβάσαλο.

Δεν του βγαίνει όμως, άκαρπα όλα του τα μαγειρέματα.

Βλέπεις το να μείνεις άνεργος είναι κάτι φυσικό και μπορεί να συμβεί σε όλους, το να μένεις όμως χωρίς δουλεία στην παγκόσμια κρίση δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα που μπορεί να σου τύχει.
Όταν κάνεις μια δουλεία 25 χρόνια δεν μπορείς εύκολα να αλλάξεις επάγγελμα σε μια μέρα, δεν γίνετε από αυτοδημιούργητος μαγαζάτορας να μοιράζεις πίτσες ή πουτάνες με το παπάκι.

Όσο και αν προσπάθησε να εγγυηθεί το μέλλον του μαγαζιού για να κερδίσει χρόνο δεν πέτυχε τίποτα.
Τοίχος.

όλες οι σκέψεις του έφταναν σε μονόδρομο με αδιέξοδο. Και ξανά από την αρχή.


- αχ, να ήμουν μόνος και να τα έγραφα όλα στη παπάρα μου, μονολογούσε.

Ξαφνικά έσκασε η ιδέα, η ιδέα της μεγάλης ντρίπλας!
- Θα σκηνοθετήσω τον θάνατο μου και όλα μου τα χρέη θα εξαφανιστούν μαζί με εμένα!!!
- Θα πάρω την οικογένεια και θα πάω άλλου να ζήσω από την αρχή ξανά χωρίς γαμωλογαριασμούς και τηλέφωνα, χωρίς δικηγόρους και κλητήρες. Θα συνεχίσω την ζωή μου από την αρχή! ?!?

Κλείνοντας την σκέψη του ένιωσε την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι... και έπειτα από πολύ πολύ καιρό κατάφερε και κοιμήθηκε κανονικά.

Το επόμενο πρωί του είπε η καλή του πως καθώς τον χάζευε το βράδυ, ενώ κοιμόταν, εκείνος χαμογελούσε στον ύπνο του και σαν να χουρχούριζε!
Είχε ξυπνήσει με τρελό κέφι και τέτοια χαρά, σαν παιδάκι δημοτικού που θα πάει εκδρομή με τη τάξη.

Το μόνο που του έμενε ήταν να κάνει την ιδέα του πραγματικότητα.
Άρχισε να τακτοποιεί τις σκέψεις του, να καταγράφει κάθε λεπτομέρεια που θα χρειαστεί για να εξαφανίσει τα ίχνη του χωρίς να κινδυνεύσει αυτός και η οικογένεια.
Το είχε πάρει για τα καλά απόφαση, τίποτα δεν θα ανέστειλε το μεγαλόπνοο σχέδιο του. Είχε και τον κατάλληλο άνθρωπο, είχαν γνωριστεί κάποια νύχτα στην Ομόνοια.

Βέβαια κι αυτός χρήμα ήθελε για να τον τακτοποιήσει αλλά αυτά θα τα έβρισκε, θα πουλούσε κάτι “όργανα” ...
υ.γ. μάλλον θα έχει και συνέχεια!
.