Ξεκίνησαν οι μέρες, οι μέρες που δεν έχουν και πολλά να σου πουν. Τις ξέρεις, τις ζεις τακτικά, σχεδόν καθημερινά.
Δεν είναι και εύκολο να τους ξεφύγεις, σε κυνηγούν. Τρέχουν ξωπίσω σου σα να τους χρωστάς ακόμη και την ανάσα σου.
Δεν είναι και εύκολο να τους ξεφύγεις, σε κυνηγούν. Τρέχουν ξωπίσω σου σα να τους χρωστάς ακόμη και την ανάσα σου.
Υπάρχουν και τα βράδια, αυτά που κυλούν γρήγορα μα νωχελικά. Βράδια που η νύχτα δεν τα φτάνει και το κάθε φως τα καταστρέφει. Τα βράδια μου φωτίζουν το μυαλό για την επόμενη ημέρα.
Πρέπει να βρω κάτι ώστε τα βράδια μου να γεμίζω το ταμείο της ψυχής μου, προσδοκώντας την εσωτερική μου ανάταση…

...καλό θα ήταν να κάνω μια μικρή οπισθοχώρηση σε κάποια "θέλω" μου. Να τους δώσω μια "έκπτωση", μήπως και με τη στέρηση γίνω πιο σκληρός.
Μια ευκαιρία...

...να μείνω ζωντανός, να χειροκροτώ σα παιδάκι στο τσίρκο και να κάνω υπομονή για τη επόμενη ημέρα ξέροντας πως το ταξίδι που πηγαίνω ακούγοντας το ηχογραφημένο κύμα του καλοκαιριού θα το ρουφήξει το χαλασμένο μου μαγνητόφωνο..

.