12.09.2008

Δεν είναι ελευθερία...


Δυσκολεύομαι πολύ να βγάλω μια ανάρτηση, παρόλο που θέλω πολύ να γράψω και να εκφραστώ,  έχω πολλούς λόγους να γράψω αλλά από εχθές προτιμώ να επισκέπτομαι και να διαβάζω blogs.

Διάβασα το γράμμα του φίλου του Αλέξη. Διάβασα απόψεις από όλες τις παρατάξεις. Διάβασα τις απόψεις διαφόρων που ήταν στο κέντρο και έτρεχαν δεξιά - αριστερά. Διάβασα για την ντροπή που νιώθουν κάποιοι. Διάβασα, διάβασα...

Ημουν κι εγώ μικρός τότε όταν δολοφόνησαν τον Μιχάλη Καλτεζά, είχαμε 1 χρόνο διαφορά και πηγαίναμε μαζί στο γυμνάσιο, παίζαμε μπάλα στην αλάνα και κλωτσούσαμε τα φλιμπεράκια για να γράψουν κανα παιχνίδι παραπάνω.
Γνώριζα και γνωρίζω τους 2 φίλους του που ήταν παρόντες στο συμβάν.
Με την αδελφή του πηγαίναμε μαζί αγγλικά.
Ήμουν κι εγώ μικρός όπως και τα παιδιά που είναι στους δρόμους και σήμερα ελπίζοντας πως η φωνή τους θα φτάσει στον ουρανό και πως το αύριο θα είναι πιο όμορφο και πιο σίγουρο.

Έπειτα από 23 ολόκληρα χρόνια έκανα απολογισμό σκέψεων και πράξεων με αφορμή τον άδικο χαμό του Αλέξη.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε, και τίποτα δεν θα  αλλάξει και σήμερα, ουσιαστικά.

Η νοοτροπία μας ως Έλληνες παραμένει αναλλοίωτη 23 χρόνια τώρα και βάλε.

Θα ξεχάσουμε πάλι εύκολα, θα ξαναψηφίσουμε εύκολα, θα κάνουμε την λαμογιά μας εύκολα, θα σαπίζουμε πάλι μπροστά στο κουτί μας εύκολα.
Θα δώσουμε το φακελάκι μας εύκολα μιας κ ο άνθρωπος μας θα κινδυνεύει, θα λαδώσουμε εύκολα για να προηγηθούμε στην Πολεοδομία, θα κλέψουμε εύκολα θέσεις στην ουρά μια ανύποπτη στιγμή.
Θα πληρώσουμε εύκολα για 1 freddo 4,80 στην πλατεία Χαλανδρίου, θα φορέσουμε εύκολα τα νέα μας prada, θα πετάξουμε 2 κουβάδες γαρύφαλλα νεκροταφείου στην φωνάρα Σάσα.
Θα μάθουμε το παιδί μας να μην μιλάει σε αλβανάκια-μαυράκια-κινεζάκια...
Θα μιλήσουμε στον Άρχοντα για να προσλάβει τον ανιψιό μας στο δημόσιο τομέα, θα μαλαγανιάσουμε τον Θείο Ταξίαρχο για να μας φέρει το υιό κοντά στην πόλη του να υπηρετήσει.
Θα ξαναπαρκάρουμε σε θέση αναπήρου εύκολα, θα κλωτσήσουμε εύκολα το γατάκι που βρέθηκε στο διάβα μας.
Θα πετάξουμε εύκολα το αναμμένο μας τσιγάρο από το παράθυρο μας, θα αδειάζουμε εύκολα το τασάκι μας στο δρόμο.
Θα συνεχίζουμε εύκολα να συμπεριφερόμαστε με αγένεια και υπεροψία σε όποιον μας σερβίρει, μας φέρνει την πίτσα ή το φάκελο στο γραφείο.
Θα συνεχίζουμε να αποκαλούμε τους έγχρωμους αράπηδες...  εύκολα. 

 
Είναι δεν είναι ωραία όλα τα παραπάνω, είναι αυτά όμως που μας χαρακτηρίζουν σαν λαό και μας κάνουν να δίνουμε καθημερινά το ελεύθερο να μας πυροβολούν ανυποψίαστα.

Είτε στο κορμί είτε στην ψυχή.



υ.γ. http://www.youtube.com/watch?v=P3tDSCGhgnw

7 σχόλια:

Naf είπε...

δεν έχω μπεί στη διαδικασία να διαβάσω τι γράφουν απο δώ κι απο κεί γιατι τα παίρνω στο κρανίο με το πολύ μπλα μπλά του καναπέ. Είναι όλα όπως τα λές. Το πιο έγκυρο κείμενο...Μπές μόνο να δείς απο χθές ποσα Groups "για τον αθώο Αλέξη" "το "εγκλημα στα Εξάρχεια" και "τους μαλάκες τους μπάτσους" έχουν γίνει στο facebook και τα περίχωρα και πόσα "μέλη" έχουν...γκρίνια, κλασικές ατάκες και ουσία καμία τελικά...οι μόνοι που αξίζουν να μιλάνε τελικά αυτές τις μέρες είναι τα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους και είπαν αυτό που ήθελαν να πούν μπροστά στα Ματ κατάλαβες; όχι εγώ κι εσύ...

issallos είπε...

καλα πας...!!! Και τωρα....
"οχι αλλο καρβουνο" !!! Εχει δικιο η Ναφ ....αλλα με ολα αυτα δεν ακουσαμε τι ειπαν αυτα τα παιδια !!
....

Stylianos είπε...

Επομένως είναι δεδομένο ότι έχουμε χάσει την ταυτότητα μας, τον πολιτισμό μας και κυριότερα τον σεβασμό στον συνάνθρωπο που κάποτε μας δίδασκαν από μικρά παιδιά στα σχολεία του τότε, που καμμιά σχέση δεν έχουν με το σήμερα και θα ήθελα να μάθω ποιός φταίει γιαυτό...
Μάλλον πρέπει επιτέλους κάποιος να ασχοληθεί με την παιδεία και να μην την αφήνουμε στην τύχη της εδώ και 30 χρόνια...
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν φροντιστήρια και συγκεκριμένα στην Αγγλία τα καλύτερα σχολεία είναι τα δημόσια...
Όσο γράφουμε εκεί που δεν πρέπει την παιδεία, τόσο θα υπάρχουν παιδιά που τα καίνε και τα καταστρέφουν όλα... Και αν συνεχίσουμε θα συνεχίσουν κι αυτά και δυστυχώς θα υπάρξουν πολύ χειρότερα γεγονότα από τα τωρινά...

ασημωνης είπε...

Και μην ξεχνας οτι ολοι προσπαθουν ν' αρπαξουν οτι μπορουν απο αυτη την ιστορια.
Τα κομματα ψηφους.
Τα καναλια τηλεθεαση
Οι μαθητες κοπανες απο το σχολιο
Οι αναρχικοι ευκαιρια για σπασιμο
Και μεις οι blogers (τρομαρα μας) να πεισουμε οτι αγωνιζομαστε , κλεσμενοι στα σπιτια μας πισω απο μαι οθονη υπολογιστη....

Spy είπε...

"Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα..."




Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Kwlogria είπε...

Πόσο δίκιο έχεις γαμώ το αλτσχάιμερ μας μέσα γαμώ!

Alexis B είπε...

μόλις τώρα σε βρήκα
ας ελπίσουμε η νέα γενιά να δεί τα λάθη μας και να είναι καλύτερη από εμάς
Και εμείς ας κάνουμε μιά προσπάθεια να γίνουμε πιο άνθρωποι
Καλησπέρα